สำหรับผม ความรักก็เหมือน "ลูกโป่ง"
ลูกโป่งจิงๆ ไม่ใช่ "น้องลูกโป่ง"
ทำไมอ่ะหรอ...
ลองนึกย้อนไปถึงตอนเด็กๆที่เราได้ลูกโป่งลูกแรก (แบบที่มันลอยได้นะ)
เราก็จาดีใจที่ได้มัน...ใช่มะ
ก็เหมือนความรักอ่ะ เราขวนขวายหามัน อยากได้มัน ลงไปดิ้นพร่านๆ เพื่อให้ได้มัน...
แต่หลังจากเราได้มันมา นั่นแหล่ะคือส่วนสำคัญ
เราจะดูแลลูโป่งของเรายัง?
ถ้าเราเอาเชือกมัดกะมือเราแน่นเกินไป...คิดดูดิ เด็กตัวเล็กๆ
ถูกรัดข้อมือด้วยเชือกจนเจ็บ จนร้องไห้ อยากจะปล่อยมันไป...
ก็เหมือนความรัก ถ้าเราดูแลมันดีมากเกินไป...ไม่ปล่อยให้มีช่องว่าง
รักนั้นก็จะกลับมาทำร้ายเรา...
แต่ถ้าเราจับมันไว้อย่างหลวมๆ แล้วก็มัวแต่สนใจอย่างอื่น
ลูกโป่งมันก็จะหลุดลอยไป เราก็ต้องมานั่งร้องห่มร้องไห้เสียใจ
ว่าทำไมก่อนนั้นถึงไม่ดูแลมันให้ดี...เฉกเช่นเดียวกับความรักนั่นแหล่ะ
เพราะฉะนั้นการจะดูแลรักษาลูกโป่งให้อยู่กะเราให้ได้นานที่สุด
ก็คือ ความพอดี
ถ้าเราถือลูกโป่งอย่างมั่นคง
ลูกโป่งก็จะไม่ทำให้เราเจ็บ
แล้วก็ไม่ลอยหลุดมือเราไป...