Com-Sci.Net

โอ้ ความรุสึกที่ผมมีต่อ ธรรมศาสตร์ ในวันแรกพบครั้งแรกนั้น ผมคิดในใจว่า "พี่ๆจะเปนยังไงน้า" "เค้าจะโหดไม๊" แต่พอได้ร่วมกิจกรรมกับพี่ๆ ก็รุได้เรยว่าพี่ๆทุกคนใจดี คุยได้ เล่นด้วยได้ พี่ๆทุกคนได้ทำให้ช่องว่างระหว่างคำว่า "รุ่นพี่" และ "รุ่นน้อง" ให้แคบลง พี่ๆให้คำปรึกษาและเป็นที่ปรึกษาได้ดีมากถึงแม้จะเปนระยะเวลาอันสั้นมากที่ได้รุจักกับี่ๆแต่ก็มีหลายเหตุการณ์ที่ทำให้ผมรุว่าพ่ๆเปนห่วงน้องจริงๆ ดูอย่างงานวันรับน้องคณะวิทย์ฯ ดูแลกันถึงห้องนอนกันเลยทีเดียว อิอิ ดีใจที่ได้เปนส่วนนึงของธรรมศาสตร์

ดีใจที่ได้อยู่ในรั้วเหลืองแดง
ดีใจที่ได้อยู่ธรรมศาสตร์ โดยที่รุว่า ธรรมศาสตร์ ได้ให้อะไรมากกว่าการเรียนหนังสือ
ดีใจที่ได้อยู่ธรรมศาสตร์ และมีรุ่นพี่ที่ดีคอยดูแล

ไม่เสียใจเลยที่ไม่ติดจุฬาฯ เพราะ คิดว่า ธรรมศาสตร์ได้ให้สิ่งที่ผมต้องการที่สุด คือการเปนเพื่อนและความเสมอภาค ไม่มีการแบ่งชนชั้นว่าฉันรวย ฉันจน แต่ทุกคนคือคนและเปนเพื่อนกันคุยกันได้ทุกเรื่อง ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน นั่นแหละ เป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้วในรั้วมหาวิทยาลัย

ดีใจอีกครั้งครับ ที่ได้อยู่วิทย์คอม ธรรมศาสตร์ โหะๆๆ

เราก็เคยเขียนเรื่องแนวๆนี้ไปครั้งนึง

จำได้ว่าตอนเข้ามาใหม่ๆ มีพี่ๆบอกว่า "มีอะไรถามพี่ๆได้นะ พี่ๆเค้าไม่ค่อยถือตัวหรอก"
แล้วส่วนใหญ่ก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ รู้สึกดีนะ

แล้วอีกเรื่องคือ สังคม...
แบคชอบสังคมของ com-sci TU
เพราะแบคคิดว่ามันเป็นสังคมที่ดีแห่งหนึ่งเลยหละ
แน่นอนว่ามันก็ต้องมีสิ่งไม่มีปนอยู่ด้วย แต่ก็เป็นส่วนน้อย

แบคถือว่าสิ่งแวดล้อมมันมีผลกระทบมากๆ
ขนาดคนดีๆไปอยู่ในคุก ออกมายังนิสัยเสียได้เลย

เอ้อ แล้วจะบอกว่า ธรรมศาสตร์เนี่ยกิจกรรมเยอะพอสมควร
เจ้ากิจกรรมนี่แหละ ที่ทำให้เราได้อะไรมากมาย

กระทู้นี้สาระ คงเนียนไม่ได้ชิมิ

ยังไงน้องคนอื่นล่ะรู้สึกยังไงบ้าง

ขอเหล้า เอ้ย เล่ามั่ง

ที่บิ๊กเลือกที่นี่อ่ะ เพราะอยากอยู่หอคำเดียวเลย
ตอนนั้นไม่รุด้วยซ้ำว่าที่นี่เคยมีเหตุการณ์อะไรมาก่อน
แระก็ไม่ชอบชื่อสาขานิดๆด้วย ศาสตร์คอมพิวเตอร์อ่า ชอบคำว่าวิทยาการคอมมากกว่า

แต่ตั้งแต่ก้าวแรกที่เข้ามามธ.วันแรกพบที่ท่าพระจันทร์ ก็สัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณแห่งบรรพชน
ทำให้รุสึกขนลุกขึ้นมาทันใด อย่ากระนั้นเลย ก็เลยรีบไปห้องน้ำก่อง ไม่ไหวแล้ว
เข้าเสดก็มาหาคณะ เดินหาตั้งสามรอบ ไม่เจอตึกคณะวิทซักที(ก็มันไม่มีนิหว่า)
แต่ก็มีสาวๆเดินตามมาเต็มเลย นึกว่าจาอยากทำความรุจักกะเรา แต่ไม่ใช่ มาขายสมุดอ่า
แล้วเค้าก็ช่วยหาเต้นคณะให้ด้วย เยี่ยมๆ
แล้วพอเวลาผ่านไป ก็เกิดความรุสึกที่ว่า ถ้าเราไม่ได้ติดที่นี่ แล้วเราจาเจอสังคมแบบไหนนะ
เป็นบุญอย่างสูงที่เข้าที่นี่ได้ ไม่เสียใจเลยที่ไม่ติดม.ที่อยากเข้าก่อนหน้านี้
ได้เจอกลุ่มคนดีๆ เพื่อนๆที่ดีๆ รุ่นพี่ช่วยเหลือกัน ให้คำปรึกษาหลายๆอย่าง

พอแระ ยาว

บอกตามตรงเลยครับ
ชอบที่นี่มากๆครับเหอๆ

ซึ้งงๆๆๆๆ
ซึ้งจริงๆนะ
หวาดดีน้องๆ

ลืมลอกอิน
คิดถึงเพื่อนๆทุกคนเลยยยย

ขี้เกียจตื่นเช้าอ่า.....

(เกี่ยวมะเนี่ย)









เอาจริงๆแระ

ตอนแรกที่ลงทะเบียนเลือกมหาวิทยาลัย เลือกที่นี่เพราะคิดว่าน่าจะติด จะได้มีที่เรียนแน่นอน
แล้วมันก็ติดจริงๆ (ก็คิดแล้วคะแนนถึงนี่หว่า...)
...........................................
........................................................
.....................(ขี้เกียจเล่าแระ)



เอาเป็นว่า...
ฉันรักธรรมศาสตร์ เพาะธรรมศาสตร์สอนให้ฉันรักประชาชน

ฉันรักคณะวิทยาศาสตร์ เพราะฉันเรียนวิทย์-คณิต (รักแล้วทำไมสอบตกวะ โกหกนี่หว่า)

ฉันรักศาสตร์คอมพิวเตอร์ เพราะฉันชอบเล่นเกมคอม (เกี่ยวมั้ย)

ฉันรักรุ่นพี่ (เหรอ ?) เพราะรุ่นพี่ดูแลฉันเป็นอย่างดี (มั้ง)

ฉันรักพี่รหัส (มั้ง) เพราะพี่รหัสให้หนังสือกะขนม

AI of Game wrote:ฉันรักศาสตร์คอมพิวเตอร์ เพราะฉันชอบเล่นเกมคอม

ภาคเราไม่ได้สอนเล่นเกมน่า?

cruiser wrote:

AI of Game wrote:ฉันรักศาสตร์คอมพิวเตอร์ เพราะฉันชอบเล่นเกมคอม (เกี่ยวมั้ย)

ภาคเราไม่ได้สอนเล่นเกมน่า?

อย่างน้อยก็เป็นคอมเหมือนกันครับ
เกมอะไร ก็ต้องสร้างจากคอม

เราว่า Al of game อะ เข้าใจกับคำว่าเคารพมั่งไม๊ ไม่ได้อยากจะว่านะ แต่ว่าไม่ต้องแสดงตัวเองให้เด่นก็ได้นะ ควรให้เกียรติรุ่นพี่บ้าง หรือไม่อย่างน้อยก็ควรให้เกียรติตัวเองก็ยังดี เหอะๆ ไม่เข้าใจ

ช้านรักทำมะสาด เพราะทำมะสาดสอนให้ช้านรักรุ่นพี่

kudo99 wrote:เราว่า Al of game อะ เข้าใจกับคำว่าเคารพมั่งไม๊ ไม่ได้อยากจะว่านะ แต่ว่าไม่ต้องแสดงตัวเองให้เด่นก็ได้นะ ควรให้เกียรติรุ่นพี่บ้าง หรือไม่อย่างน้อยก็ควรให้เกียรติตัวเองก็ยังดี เหอะๆ ไม่เข้าใจ

ผมก็ขอโทษด้วยนะครับ หากทำให้ทุกคนเข้าใจผิด

ก็แค่ไม่ได้เข้ามาดูบอร์ดหลายวัน เลยอยากจะพิมพ์อะไรบ้าง
เอาแต่ซ้อมเชียร์ มันก็เครียด ไม่มีที่ระบาย ถึงบ้าน เที่ยงคืน ตีหนึ่ง
ง่วงก็ง่วง และก็คิดว่า ออนเอ็มก็ไม่เจอใคร คงนอนกันหมดแล้ว
ไม่มีที่ปรึกษาที่ดี เพื่อนก็คงอยู่ในภาวะเดียวกัน เลยไม่ปรึกษา
รุ่นพี่ก็ไม่สนิท เลยไม่อยากรบกวน
การได้พิมพ์มันก็เป็นการระบายความเครียดได้วิธีหนึ่งของผม

แต่ถ้าการระบายความเครียดของผมทำให้ทุกคนเดือดร้อน ผมก็ต้องขอโทษด้วย

ผมจะเข้าบอร์ดให้น้อยลง จะไม่โพสต์ จะขอเป็นแค่ผู้อ่านก็ได้

แต่มารยาทและความเคารพ ผมมี ไม่อย่างนั้น ผมคงไม่เรียกตัวเองว่า "ผม"
และก็คงไม่ใช้ "ครับ" หรอกครับ

มะอาวๆ อย่าข้ามกาทู้

กะลังซึ้งๆ

น้องไม่ต้องเครียดไปหรอกค๊าบ(พี่รู้ว่าน้องไม่ได้คิดอะไรหรอก ชิมิ) จะโพสต์ก็โพสต์ไปเหอะ
ยิ่งตอนนี้พี่กำลังโดนกลัวเลยเข้าใจน้องดี(ยังไงกัน)
ยังไงน้องก็ไม่ต้องคิดมากนะ